Mijn eerste keer Karpathos was ergens eind jaren 70. Ik koos voor Karpathos omdat dat eiland toen hot was onder island hoppers. Kreta en de Cycladen vonden we te toeristisch geworden. Samos e.o. was niet opwindend genoeg. Karpathos was wild en onontdekt.Je kwam niet zomaar op het eiland. Er waren geen rechtstreekse vluchten. Dat ging via Kreta, Rodhos of Athene. Ging je per boot dan werd je opgewacht bij de haven door pensionhouders. Je maakte ter plekke afspraken. Boeken in Nederland of bij een reisagent voor verblijf dan wel een tour in Karpathos was zwak. De cafe' s en bars aan de boulevard waren eenvoudig. Hadden ze niet die typische kleine rieten stoeltjes dan waren ze niet cool. In Pigadia waren geen supermarkten maar kruideniers met hun eigen unieke sfeer. Van zuid naar oost dat deed je op een brommertje zonder rijbewijs of creditcard. Het was puur avontuur. Ik vraag me af wat de “moderne toerist” beweegt om naar Karpathos te gaan en hoe zij dit eiland voor de eerste keer beleven. Waarom Karpathos terwijl de wereld zo groot is.