wij waren enorme Griekse-eilanden-liefhebbers en tot ons grote geluk won ik in
1998 een reisje naar KARPATHOS. Pigadia heeft direct mijn hart gestolen.
Je zit daar in het centrum op een terrasje met aan de ene kant de Havenweg
en aan de andere kant de “Kalverstraat”, zolas wij hem noemden, al zijn we
geen Amsterdammers. Zo lekker die plaatselijke bevolking hun gang zien gaan
vanachter een frappé of een Mythos ( vergeet Heineken nou even, het is toch
vakantie). 's Avonds eten bij Sofia, Romios of Land and Sea en genieten van
al die mensen, die ongehaast langsslenteren.
Het was verkiezingstijd en op een pleintje/kruispunt in het centrum bij het
“Partijbureau” stond 's avonds een spreker op het balkon te speechen voor een
enthousiaste menigte met toeters; aan de overkant op een balkon zaten een
stuk of tien oude dames op plastic tuinstoelen het hele circus aan te zien;
we vonden het zó leuk om te zien. Natuurlijk zijn we ook op het kerkhofje
geweest, een must vanwege het uitzicht. Een bezoek is voor ons nooit
compleet zonder een dorpentocht, leuk voor de info en om gezellige mensen
te leren kennen.
O, lieve Martin, waarom ben je dood gegaan, we waren nog lang niet
uitgekeken; zonder jou ga ik niet, de lol is eraf, de herinnering is heerlijk.