Karpathos mijn favoriet

  • Gerda

    wij waren enorme Griekse-eilanden-liefhebbers en tot ons grote geluk won ik in

    1998 een reisje naar KARPATHOS. Pigadia heeft direct mijn hart gestolen.

    Je zit daar in het centrum op een terrasje met aan de ene kant de Havenweg

    en aan de andere kant de “Kalverstraat”, zolas wij hem noemden, al zijn we

    geen Amsterdammers. Zo lekker die plaatselijke bevolking hun gang zien gaan

    vanachter een frappé of een Mythos ( vergeet Heineken nou even, het is toch

    vakantie). 's Avonds eten bij Sofia, Romios of Land and Sea en genieten van

    al die mensen, die ongehaast langsslenteren.

    Het was verkiezingstijd en op een pleintje/kruispunt in het centrum bij het

    “Partijbureau” stond 's avonds een spreker op het balkon te speechen voor een

    enthousiaste menigte met toeters; aan de overkant op een balkon zaten een

    stuk of tien oude dames op plastic tuinstoelen het hele circus aan te zien;

    we vonden het zó leuk om te zien. Natuurlijk zijn we ook op het kerkhofje

    geweest, een must vanwege het uitzicht. Een bezoek is voor ons nooit

    compleet zonder een dorpentocht, leuk voor de info en om gezellige mensen

    te leren kennen.

    O, lieve Martin, waarom ben je dood gegaan, we waren nog lang niet

    uitgekeken; zonder jou ga ik niet, de lol is eraf, de herinnering is heerlijk.

  • judith bijl

    Hallo Gerda,

    Voor ons is Karpathos ook thuis komen en juist vanwege de herinneringen aan mijn vader die ook zo dol was op dit heerlijke eiland.

    Als we daar zijn voel ik zijn aanwezigheid en als ik aan hem denk zie ik hem op Karpathos rond struinen in het zonnetje.

    Velen daar hebben mijn vader gekend en mijn moeder gaat hen volgende week weer opzoeken en dat voelt als een warmbad!

    Het geeft juist daarom zo'n rust in mij, net of ik echt even bij hem in de buurt ben geweest. Ik zou je willen aanraden het eens te gaan proberen!!

    Groet, Judith

  • Karpathosgirl

    Lieve Gerda,

    Je beschrijft je vakantie van toen zo mooi, er is daar maar weinig veranderd hoor!

    Wat erg voor je dat je partner overleden is, maar ik kan je tóch aanraden de stoute schoenen aan te trekken en er nog eens heen te gaan…

    Voor mij is Karpathos ook iets wat ik ooit met mijn Grote Liefde ontdekt en gedeeld heb.

    De eerste keer alleen naar Karpahos was moeilijk, maar ik ben zo blij dat ik het gedaan heb. De mensen die mij zo lief opvingen, want ze misten mijn partner, al die plaatsen met fijne herrinneringen…

    Maar je maakt er ook weer nieuwe fijne momenten mee, ontmoet weer andere enthousiaste mensen, waardoor je weer nieuwe fijne herrinneringen overhoudt…

    En tegen alleen gaan hoef je echt niet op te zien, ik ontmoet er zo veel vriendelijkheid, ik voel me er geen moment alleen.

    Bij Land en Sea zorgen Jannez en Ella dat je een fijn plekje hebt om te dineren en geven je het gevoel dat je bij vrienden op bezoek bent… ik bedoel maar… gewoon doen hoor!

  • herbert

    Prachtig geschreven Karpathosgirl !!!

  • Karpathosgirl

    ;) Gewoon hoe ik het voel….

  • Janni

    Mijn partner is ook doodgegaan en ik dacht dat ik nooit meer op vakantie zou kunnen vanwege het verdriet, maar ik heb het toch aangedurfd en ben de eerste keer met bibberende benen afgereisd naar samos en heb me zeer eenzaam gevoeld, maar tegelijkertijd ontdekt hoeveel vriendelijke mensen er zijn. Nu reis ik elk jaar alleen naar Griekenland ( in sept. naar Karpathos) en blijf minstens 3 weken. Ik kan het je aanraden.